گفتگو با حجه الاسلام حجت بلوچستانی در برنامه سرزمین من
بلوچستانی در این برنامه در مورد مهدویت و خلافت الهی صحبت كرد و گفت :
« وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً»؛
به یاد آر زمانی را كه پروردگارت به ملائكه چنین گفت: برآنم كه جانشینی را برای خویش در زمین قرار دهم.
تأكید و لحن ویژه آیه نشان می‌دهد كه تعیین خلیفه بسیار جدی و مهم بوده و از این رو، اعلان عمومی شده و تا آن زمان چنین موجودی خلق نشده بود.
خلافت و شخصیت خلیفة الله، از اسرار نهفته است؛ آن‌قدر پیچیده و رفیع كه ملائكه هم از آن بی‌خبرند. از این رو، در این‌باره از خداوند می‌پرسند و تسبیح و تقدیس خود را مطرح می‌نمایند:
« قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَنْ یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ».
چنین موجودی با این اوصاف، تا آن زمان سابقه نداشت و در باور آنان نمی‌گنجید. بسیار سنگین و شگفت می‌نمود؛ همه مبهوت و نگران، انتظار می‌كشیدند. آمدن خلیفه، شوری در عالم افكند و فتنه و غوغایی بپاخاست. خلیفه‌ای كه تمام اسماء و صفات الهی را آشكار می‌ساخت و در معرض تماشای حق‌تعالی و موجودات قرار می‌داد. چنین حسن شورانگیز و استعداد حیرت‌آوری كسی ندیده بود. او می‌آمد تا سرور خلایق و گل سرسبد بوستان آفرینش گردد و به اذن الهی، ولیّ و سرپرست سایرین شود. فرشتگان از این اسرار و ویژگی‌های خلیفه بی‌خبر بودند و ناتوان از درك آن. بدین رو، افساد و خون‌ریزی انسان را ـ بی‌خبر از این‌كه تسبیح و تقدیسِ صرف، نقص است و بر نقص و تك بُعدی بودن خویش آگاه نبودند ـ عبادت خود را پیش كشیدند. از دیگر سو، خداوند می‌خواست موجودی بیافریند كه علاوه بر تسبیح و تقدیس، اهل تنزیه هم باشد؛ مسیر عبودیت و معرفت را با اختیار و انتخاب خود و عاشقانه بپیماید و معشوقِ حق‌تعالی گردد.
بلوچستانی در این برنامه افزود :
مقوله ی غیبت مصلحتی از جانب خداوند برای رشد بشر است. پس از مجموع آنچه گفته شد، به خوبی روشن می‌گردد كه وجود حضرت امام مهدی علیه‌السلام در عالم به عنوان حجت الهی و استمرار خلافت او در زمین ضرورتی انكارناپذیر دارد و جزو حقایق حتمی و قطعی نظام آفرینش است. به ویژه آنكه در روایات یاد شده، جریان ضرورت حجت الهی فراتر از مسائل شرعی و مدیریت اجتماعی مطرح شده و چون انسان كامل واسطه فیض الهی در عالم است و عالم و آدم در پرتو او، فیض الهی دریافت می‌كنند، به عنوان نیاز قطعی نظام تكوینی به شمار آمده است.
