از نا امیدی تا التیام

سعیدی در این برنامه در مورد ساخت فیلم آخر خود و تجربیاتش برای ساخت این فیلم صحبت كرد و گفت :
موضوعاتی كه در روز می‌بینیم یك سری چالش هایی را در ذهنم ایجاد می كند. ممكن است گاهی در حین نوشتن فیلمنامه سمت و سوی فكری خودم را هم در روزمرگی اجتماعی دخیل كنم اما در نهایت با كمی تفاوت نسبت به موضوع فیلم تلاش می كنم تا انعكاسی از آن چه را كه دیده ام در اثرم اعمال كنم. سعیدی در ادامه افزود : تا قبل از ساختن التیام به این كه چه قدر نا امیدی می تواند در زندگی ما نقش داشته باشد زیاد فكر می كردم چرا كه خودم نیز چندین بار نا امید شده بودم . و آن جا بود كه فهمیدم نا امیدی حد و مرز نداشته و ندارد. اگرچه بعد از ناامیدی هایم از طرف خداوند راهی باز شد برایم كه دوباره توانستم امید از دست رفته را بازیابی كنم. همین مسئله منجر شد تا من فیلم التیام را كه بر اساس تجربه شخصی است بسازم. در سیر ساخت این فیلم من با خانم 38 ساله ای آشنا شدم كه التیام را نیز بر اساس گفته های ایشان از زندگی واقعیشان نوشتم.

سعیدی در پایان گفت : فیلمسازی برای من چالشی است كه دوست دارم آن را تجربه كنم. فیلمسازی عشقی است كه درون من شعله ور شده است و امیدوارم بتوانم تا انتها با قوت به این مسیر ادامه دهم و بتوانم دغدغه های اجتماعی را به تصویر بكشم.