مهمان این هفته نیستان استاد محسن راسخ پیشكسوت عرصه ساز سازی و استاد مسلم ساخت سنتور است.
محسن راسخ سازنده سازهاى ایرانى، در سال ١٣٣٢ در تهران بدنیا امد، وى از دوران نوجوانى علاقه خاصى به موسیقى داشت و نواختن ویولن و سنتور را نزد استادان اسدالله و حسین ملك آموخت.
در ١٤ سالگى درپى فوت پدر و بدلیل علاقه و ذوق سرشار، به ساز سازى روى آورد و در این راه از محضر اساتیدى چون قنبرى مهر و ناظمى بهره جست.
وى در گفتگو ویژه با برنامه نیستان درباره شروع فعالیتش در زمینه ساخت ساز گفت: ساز قانون را از روى یك ساز مصرى كه تعمیر كرده بودم، الگوبردارى كرده و ساختم و توسط آقاى سعیدیان كه از دوستان استاد قنبرى مهر بود، به ایشان معرفى شد. استاد قنبرى مهر با دیدن ساز ِ دست ساز من گفته بود: "مشخص است سازنده این ساز بسیار استاد و دست به ابزار است" این بود كه روزى سرزده به دیدار من امد و این دیدار مقدمه آشنایى من با استاد قنبرى مهر و درپى آن شاگردى در محضر ایشان و فراگیرى سه تار، و ویولون سازى، كمانچه و تارسازى از ایشان بود.
استاد راسخ همچنین آشنایى اش با استاد میلاد كیایى در سال ١٣٦٠ را نقطه عطفى در زندگى هنرى خود دانست و گفت: در سال ٦٠ به پیشنهاد استاد كیایى ، تمام هم و غم و خود را روى ساخت تنها یك ساز یعنى؛ سنتور كه میراث خانوادگى ام بود گذاشتم و با شاگردى نزد استاد ناظمى در این عرصه توانستم تایید اساتید این عرصه را كسب كنم.
این پیشكسوت عرصه ساز سازى كشورمان همچنین با انتقاد از شرایط ساز سازى امروز گفت: متاسفانه همه سازهایى كه اینروزها ساخته میشود، بدور از ذوق و احساس و تنها متشكل از یك جعبه ذوذنقه و دو صفحه است، بى انكه پشتوانه آگاهى و زحمت و ذوقى داشته باشد.
وى تاكید كرد: تراشهاى مخصوص ساز و احساس هنرمند و شناختش از چوب است كه به جعبه سنتور روح میبخشد و سازى را از دیگر سازها متفاوت میكند.
استاد راسخ همچنین زمان مُهر زدن به سازهایش را سال ١٣٦٥ یعنى یكسال پس ازشاگردى در محضر استاد ناظمى و با اجازه ایشان عنوان كردو گفت: من تابع سنت و آموزه هایى كه از استادان خود گرفته ام هستم و معتقدم براى ساز سازى آكاستیك و فیزیك و محاسبات لازم است؛ اینكه كِشش و قطر سیم ها را بشناسیم و بدانیم چه قطرى را براى چه سازى بكار ببریم.
استاد ساخت سنتور ایران هچنین چوب شناسى را از ضروریات ساخت ساز دانست و گفت: شناخت چوب گام نخست ساخت ساز خوب است و من از نزدیك دیده ام كه بزرگان این عرصه با چه وسواسى شخصا چوب سازهایشان را تهیه مى كردند.
وى افزود: ما در گذشته از چوبهاى گردو و دربهاى قدیمى با قدمت ٢٠٠- ٣٠٠ سال استفاده میكردیم اما متاسفانه این روزها دیگر چندان قابل دسترسى نیست و تهیه و خشك كردن چوب خودش تدبیر ، زحمت و هزینه خاص خودش را دارد.
استاد راسخ علاوه بر فعالیتهاى هنرى ، به تربیت شاگردان ازجمله پسرش نیز همت گماشته و میكوشد تا گنجینه هنر خویش را به نسل بعد انتقال دهد
