محمد رسولی، استاد دانشگاه، درخصوص تاثیر «نهج البلاغه» بر نثر و نظم فارسی در برنامه «ققنوس» گفت: ترجمه‌های فاخر و گسترده «نهج البلاغه» به فارسی، بر غنای كیفی و كمی زبان ادبیات فارسی افزوده است.
وی با اشاره به وجود ترجمه‌های فراوان از «نهج البلاغه» به فارسی در طول تاریخ گفت: طبیعی است كه هر ترجمه متناسب با زبان روز خودش بوده‌است، و زمانی كه با این رویكرد به نهج البلاغه نگاه می‌كنیم، در می‌یابیم بیش از 30 ترجمه فاخر از «نهج البلاغه» به زبان فارسی داریم؛ یعنی دست كم 30 اثر بزرگ فاخر در زبان فارسی تولید شده‌است و این از نظر كمیت به داشته‌های زبان فارسی افزوده و سبب فربه شدن نثر فارسی شده‌است.
رسولی افزود: بررسی این ترجمه‌ها از نظر كیفیت نیز نشان می‌دهد؛ هر كدام از این‌ها ویژگی خاص خود را دارد كه گاهی آمیخته با ذوق هنری و ادبی مترجم بوده‌است؛ مثلا مترجم توانایی چون «ذبیح الله منصوری» به این موضوع توجه كرده‌است و كتاب «سروش خدا در سرود علی(ع)» را نگاشته كه درواقع گونه‌ای از ترجمه «نهج البلاغه» است. یا بسیاری دیگر از مترجمان چون «استاد شهیدی» كه دارای تخصص دیگری بوده‌اند اما بخاطر عشق به امام علی(ع)، ضمن ترجمه، توان هنری شان را در این راستا بكارگرفته‌اند، و اثری فاخر خلق نموده‌اند.
وی با تاكیدبر تاثیر خود «نهج البلاغه» بر ترجمه‌هایش گفت: قداست «نهج البلاغه» برای مترجمانش، باعث شده‌است كه آنها مایه اصلی را درنظر داشته‌باشند و وسواسگونه دست به ترجمه بزنند، اما نمی‌توان انكار كرد كه ویژگی‌های فردی مترجم هم، در هر ترجمه‌ای دیده می‌شود؛ بطور مثال یك ذهن ذوق پرور بگونه‌ای یك مطلب و جمله را ترجمه میكند كه میتوان اثر هنری خود مترجم را هم در آن دید؛ یعنی ضمن حفظ آن استخوان بندی اصلی، همیشه رد و نشانی از ذوق و قریحه شخصی مترجم را هم در این ترجمه‌ها میتوان دید.
