احمد اكبرپور، نویسنده‌ی برجسته‌ی حوزه‌ی كودك و نوجوان و نامزد جایزه‌ی معتبر هانس كریستین اندرسن 2020، با كتاب جدیدش با عنوان "طنزهای توخالی" بار دیگر به دنیای طنزهای كوتاه بازگشته است. این كتاب كه توسط نشر ققنوس منتشر شده، رویكردی نو و متفاوت به زندگی و كودكی شخصیت‌های بزرگ ادبیات فارسی دارد.
در گفت‌وگوی اخیر با رادیو فرهنگ و در برنامه‌ی "ققنوس"، آقای اكبرپور از ماجرای شوخی با كودكی‌های فردوسی، سعدی، حافظ و عطار نیشابوری در این كتاب سخن گفت. او تاكید كرد كه این شوخی‌ها به قصد بزرگداشت و نزدیك‌تر كردن این شخصیت‌ها به نسل جوان است، نه كم‌اهمیت جلوه دادن آن‌ها. به گفته‌ی اكبرپور، ایده اصلی این بود كه از كودكی این بزرگان، كه كمتر كسی درباره‌اش صحبت كرده، داستانی طنازانه روایت شود.
نویسنده با اشاره به اینكه منبع این داستان‌ها بیشتر "سرهمی و شوخی" است تا واقعیت تاریخی، نمونه‌ای از شوخی با كودكی عطار نیشابوری را خواند كه با كنایه به "سوسولی" بودن نام "فرید" در آن دوران و علاقه‌ی عطار به پرنده‌ها (با اشاره به منطق‌الطیر)، فضایی خنده‌دار و در عین حال آموزنده ایجاد می‌كند. همچنین بخش‌هایی از شوخی با كودكی حافظ نیز خوانده شد كه او را در قامت یك نوجوان دعواطلب نشان می‌دهد كه در نهایت به قلم و شعر روی می‌آورد.
اكبرپور هدف از این شوخی‌ها را تشویق نسل جوان به خواندن شاهكارهای این بزرگان دانست و عنوان كرد كه این كتاب می‌تواند پلی برای آشنایی بیشتر نوجوانان با ادبیات كلاسیك باشد. او در ادامه به سابقه‌ی درخشان طنز در ادبیات فارسی اشاره كرد و از شاعرانی چون شیخ اطعمه و قاری یزدی (نویسنده‌ی دیوان البسه) نام برد كه صدها سال پیش با طنازی به آثار بزرگان و حتی مفاهیم روزمره پرداخته‌اند. اكبرپور معتقد است این تاریخ غنی نشان می‌دهد كه شوخی با بزرگان ادبیات نه تنها ایرادی ندارد، بلكه ریشه‌ای كهن در فرهنگ ما دارد و می‌تواند دریچه‌ای جدید برای ارتباط با آن‌ها باشد.
