در برنامه «پویش» رادیو فرهنگ، علیرضا كرمی، پژوهشگر حوزه جمعیت، درباره دلایل ناكارآمدی سیاست‌های جمعیتی در كشور گفت: «سیاستگذاریهای جمعیتی سال‌های اخیر نتوانسته‌اند به اهداف مورد نظر دست پیدا كنند، زیرا برخی عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر فرزندآوری به‌درستی دیده نشده است. یكی از مهم‌ترین این عوامل، افزایش نرخ طلاق است كه به شكل مستقیم و غیرمستقیم بر میزان تولدها اثر می‌گذارد.»
او افزود: «در تهران نزدیك به پنجاه درصد ازدواج‌ها منجر به طلاق می‌شود، هرچند برخی كارشناسان معتقدند در اعلام آمارها اشتباهات محاسباتی وجود داشته است. با این حال، نكته مهم این است كه درصد قابل توجهی از زوج‌هایی كه طلاق می‌گیرند، بدون فرزند هستند و این مسئله خود به كاهش نرخ فرزندآوری دامن می‌زند. هر چه تعداد فرزندان در خانواده بیشتر باشد، احتمال وقوع طلاق نیز كاهش پیدا می‌كند.»
كرمی ادامه داد: «میانگین سن طلاق برای مردان در كشور حدود 39 سال و برای زنان 34 سال است. این در حالی است كه دوره طلایی باروری زنان بین 20 تا 35 سالگی است. پس از طلاق، تنها حدود 30 درصد زنان طی پنج سال مجدداً ازدواج می‌كنند و این موضوع باعث كاهش جدی در میزان باروری می‌شود. در واقع، طلاق و كاهش ازدواج مجدد زنان، دو عامل تأثیرگذار بر افت جمعیت هستند.»
این پژوهشگر با اشاره به نقش مسائل اقتصادی گفت: «مشكلات معیشتی و نگرانی از هزینه‌های زندگی نیز از دلایل مهم كاهش تمایل به فرزندآوری است، اما نباید نقش عوامل فرهنگی و روانی را نادیده گرفت. یكی از راهكارهای مؤثر، پوشش بیمه‌ای خدمات مشاوره پیش از ازدواج و هنگام اختلافات خانوادگی است تا از افزایش طلاق جلوگیری شود.»
كرمی در پایان تأكید كرد: «سیاست‌های جمعیتی باید جامع‌نگر باشند و علاوه بر حمایت‌های اقتصادی، به اصلاح ساختارهای فرهنگی، روانی و اجتماعی خانواده نیز توجه ویژه داشته باشند تا بتوان به نتایج پایدار در حوزه جمعیت دست یافت.»
