نمایندگان مجلس شورای اسلامی در رسیدگی به گزارش كمیسیون امور داخلی كشور و شوراها درمورد طرح نحوه تشكیل و فعالیت تشكلهای صنفی– تخصصی مصوب كردند كه حداقل تعداد اعضای لازم برای اخذ پروانه فعالیت جهت تشكل های ملی، پانصد نفر است.
نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه امروز چهارشنبه مجلس در جریان رسیدگی به گزارش شور دوم كمیسیون امور داخلی كشور و شوراها درمورد طرح نحوه تشكیل و فعالیت تشكلهای صنفی– تخصصی ماده یك این طرح را به شرح زیر به تصویب رساندند:
«ماده 1- عناوین و اصطلاحات به كار رفته در این قانون، دارای تعاریف زیر میباشند:
الف- تشكل صنفی- تخصصی: تشكیلاتی است كه به وسیله دارندگان كسب یا پیشه یا حرفه یا تخصص یا مهارت معین تشكیل شده و اهداف، برنامهها و اقدامات آن به صورت غیر سیاسی، غیر دولتی، غیرتجاری، غیر انتفاعی و داوطلبانه در جهت منافع خاص مربوط به آن صنف بوده و براساس اساسنامه مصوب خود و در سطح ملی یا استانی فعالیت می كند.
تبصره- تشكل های صنفی – تخصصی كه از این پس در این قانون «تشكل» نامیده میشوند، می توانند مطابق اساسنامه خود تحت عناوین دیگر از جمله جمعیت، انجمن، جامعه، مجمع، خانه و كانون نامیده شوند.
ب- تشكل ملی: تشكلی است كه در حداقل یك دوم كل استان های كشور شعبه یا نمایندگی داشته و اعضای آن نیز از همان استان ها باشند.
تبصره- حداقل تعداد اعضای لازم برای اخذ پروانه فعالیت جهت تشكل های ملی، پانصد نفر است.
پ- تشكل استانی: تشكلی است كه شعب یا نمایندگی آن محدود به یك استان بوده و اعضای آن صرفاً از همان استان باشند.
تبصره- حداقل تعداد اعضای لازم برای اخذ پروانه فعالیت جهت تشكل های استانی در استان های تا دو میلیون نفر جمعیت، یكصد نفر و در استان های تا سه میلیون نفر جمعیت، یكصد و پنجاه نفر و در استان های بیش از سه میلیون نفر جمعیت، دویست نفر می باشد.
ت- عضو تشكل: داوطلب واجد شرایطی كه مراحل عضویت را گذرانده و با پذیرش اساسنامه، دارای تعهدات و حقوق مندرج در آن است.
ث- اركان تشكل: اشخاصی هستند كه مسئولیت تشكیل، اداره و فعالیت تشكل را مطابق اساسنامه تشكل برعهده دارند، از قبیل هیئت مؤسس، مجمع عمومی، هیئت مدیره، مدیرعامل، بازرسان و یا سایر عناوین مشابه.
ج- هیئت مؤسس: اشخاص حقیقی كه امور مربوط به تأسیس تشكل و وظایف مرتبط با آن را پیگیری و برای دریافت مجوز اولیه تأسیس و پروانه فعالیت اقدام مینمایند.
چ- مجمع عمومی: بالاترین ركن تشكل است كه طبق اساسنامه با اجتماع اعضاء تشكیل می گردد.
ح- هیئت مدیره: متشكل از منتخبین مجمع عمومی است كه براساس اساسنامه، مسئولیت تحقق اهداف تشكل را برعهده دارد.
خ- مدیرعامل: عالی ترین مقام اجرایی تشكل است كه مطابق اساسنامه تشكل از سوی هیئت مدیره و یا مجمع عمومی انتخاب و مسئولیت اجرای وظایف تشكل را برعهده دارد.
د- بازرسان: اشخاصی هستند كه برای نظارت بر عملكرد اركان تشكل از سوی مجمع عمومی انتخاب می شوند.
ذ- اساسنامه: سند مصوب مجمع عمومی است كه متضمن ساختار، تشكیلات، اركان و حدود وظایف و اختیارات، نحوه تعیین و تغییر اعضای اركان، عضویت در تشكل، شرایط تغییر و اصلاح اساسنامه، مبنای اعتبار اسناد اداری و مالی، تعیین منابع مالی، نحوه انحلال و سایر موارد مربوط به تشكل مصرح در این قانون میباشد.
ر- كمیته: كمیته تشكل های صنفی – تخصصی موضوع ماده (2) این قانون است.
ز- مجوز اولیه: مجوز موقتی است كه مطابق این قانون جهت تحصیل شرایط لازم برای صدور پروانه فعالیت تشكل، توسط كمیته صادر میشود.
ژ- پروانه فعالیت: مجوزی است كه به موجب این قانون به تشكل اجازه داده می شود تا مطابق اساسنامه و در چهارچوب قوانین و مقررات نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت كند.»
منبع: ایسنا